Síðasti séns Suðurnesjamannsins

Líkt og glöggir lesendur hafa tekið eftir virðast miklar ritdeilur hafa staðið milli mín og Rósants síðustu vikuna. Þær deilur sem byrjuðu sakleysislega um búningamál færði hann yfir á grófara plan með persónulegum árásum og var ég farinn að óttast um líf mitt á hverjum morgni áður en ég mætti í skólann. "Skildi Rósant mæta með sveðjuna sína í skólann í dag" var hugsun sem þaut í gegnum huga minn á hverjum morgni og ég ákvað að mesta lífsvon mín væri falin í því að láta heyra í mér á hverjum degi, enda yrði það þá grunsamlegt ef rödd mín mundi skyndilega þagna. Síðasta þriðjudag tók þó út yfir allan þjófabálk þegar skrattakollurinn geystist fram á ritvöllinn og sakaði mig um ergi og dýrkynhneigð. Ég ákvað þó að láta kyrrt liggja, grey drengurinn bar öll merki þess að þjást af svæsnum greindarskorti og almennum biturleika út í lífið og ekki var á auma sálu hans leggjandi að svara honum af fullum krafti. Þegar þessi ákvörðun hafði verið tekin þóttist ég geta farið öruggur í skólann en þá tóku stanslausar athugasemdir liðsfélaga við í staðinn. Ég gat ekki gengið á göngum skólans án þess að einhver stoppaði mig og tjáði mér að Rósant hefði borið sigur úr býtum, að Rósant væri alltaf svo sniðugur, að Rósant þetta og Rósant hitt og að Rósant hefði eitt sinn boðið 10 mönnum upp í rúmið sitt. Að endingu fékk ég nóg og ákvað því að senda inn þessa mynd sem hér má sjá: Á næstu dögum verður stærri og stærri hluta yfirmálaða svæðisins svo birtur, allt þar til að Rósant hefur dregið ummæli sín til baka og beðist afsökunar á ómerkilegu lýðskrumi og hrottafengnum árásum á mannorð mitt. Fylgist með á morgun hvort að ljósbláa svæðið verði búið að minnka...